Zimowe loty na krakowskich Błoniach

Trudno jednoznacznie wskazać, kto rzucił hasło przeniesienia latania zimowego z Balic na Błonia Krakowskie, ale zwolenników tego latania było sporo. Do rozłożenia startu na Błoniach potrzeba było więcej ludzi,  bo musiano zabezpieczyć teren, przez który przebiegała linka wyciągarki, aby w czasie lotów nie znalazły się na nim przypadkowe osoby. Były problemy z przetransportowaniem  wyciągarki i sciągarki, gdyż Dżems Ośrodka miał jakieś kłopoty z silnikiem. Tą sprawę rozwiązała moja niezawodna Dodge. Terenowa skrzynia biegów dwa napędy i szerokie terenowe opony poradziły sobie bez problemów ze śniegiem  zarówno na Balicach jak i na Błoniach.

Wyprawa po sprzęt na Balice. Od lewej R. Włosinski, W. Pabian, A. Wiejak, A. Bułat, M. Pląder
i  A. Abłamowicz.

Cała ekipa w trakcie ładowania ściągarki na samochód.

Wszystko załadowane, wyciągarka na holu - kierunek Błonia Krakowskie.

Borys Puzej, pierwszy od lewej, śledzi poczynania operatorów kamer.

Korzystając z pomocy książki lotów Adama  ustalić można, że na Błoniach wykonywano loty szybowcowe od stycznia do marca  1947 roku. Pamiętam dzień w którym robione były zdjęcia reprodukowane poniżej. Ciągnąłem wtedy na wyciągarce. Latał SG-38 oraz  Grunau-Baby. Było to 14 stycznia. Na Błoniach zjawiła się kronika filmowa, która kręciła materiał dokumentujący nasze latanie. Z uwagi na to,że loty odbywały się nad terenami zabudowanymi loty wykonywali  bardziej doświadczeni piloci, Julek Bojanowski, Adam Bułat, Waldek Pabian, Andrzej Abłamowicz, Witek Starzewski i inni. Pozostali  latali w drugim rzucie, gdy Błonia były już dobrze „oblatane”.

Lądowanie na wschodniej stronie Błoń.

Maciek Michalski pilnuje prządku na Błoniach w górze nad budynkami Oleandrów Grunau-Baby.

Witek Starzewski wyszedł z wypadku na Grunau-Baby z drobnymi obrażeniami, a szybowiec, prosto z Błoń trafił do warsztatu na Straszewskiego, gdzie pan Feluś doprowadził  go szybko do stanu  lotnego. W pierwszej dekadzie marca 1947 cały sprzęt  „zimujący” w Krakowie wrócił na Balice. Pomagałem w transporcie tego sprzętu i przy okazji odbyłem  rozmowę z Julkiem Bojanowskim. Julek zaproponował mnie i Ryśkowi Włosińskiemu pracę etatową. Mnie widział na etacie mechanika lotniczego w warsztatach Sekcji Lotniczej, Ryśkowi zaproponował pracę kierowcy Dżemsa  będącego w dyspozycji  Ośrodka Ćwiczebnego. Dotychczasowy kierowca Tadeusz Wiśniewski niezbyt radzący sobie z problemami technicznymi tego samochodu zrezygnował z pracy. Kadra etatowa warsztatu Sekcji powiększyła  się o jeszcze jednego stolarz lotniczego. Do pracy przyszedł  młodszy brat pana  Stanisława, Józef Feluś. Bardzo dobry fachowiec okupację hitlerowską przepracował jak jego starszy brat w warsztatach zajezdni tramwajowej na Wawrzyńca. Jest bardzo dobrym stolarzem, zresztą będzie pracował cały czas pod okiem swojego starszego brata, artysty - stolarza lotniczego.