Borys Puzej
mgr. inż.konstruktor lotniczy, pracownik IS Aeroklubu PRL. Posiadał Złotą Odznakę Szybowcową. Jeden z pionierów latania szybowcowego po wojnie. Na skutek tragicznego wypadku zmarł w Warszawie, w roku 1998, tam też został pochowany.
mgr. inż.konstruktor lotniczy, pracownik IS Aeroklubu PRL. Posiadał Złotą Odznakę Szybowcową. Jeden z pionierów latania szybowcowego po wojnie. Na skutek tragicznego wypadku zmarł w Warszawie, w roku 1998, tam też został pochowany.
Jan Jasiński (Dzwonek)
mgr inż lotniczy, przed 1939 rokiem por. pilot 161 eskadry 6-go Pułku Lotniczego we Lwowie. W czasie wojny uczestnik walk lotnictwa polskiego. W czasie walki powietrznej ciężko ranny i poparzony uratował się na spadochronie. Okupację przeżył w kraju lecząc rany wojenne. Zmienił nazwisko z Dzwonek na Jasiński, aby po wyzwoleniu kraju uniknąć represji, jakie mogły dotknąć go ze strony Sowietów za incydent jaki zdarzył się przed wojną, w którym jako polski pilot brał udział (ostrzelanie szpiegowskiego samolotu ZSRR nad terytorium Polski). Zweryfikowany negatywnie w roku 1951, powrócił do lotnictwa w roku 1956. Posiadacz Złotej Odznaki Szybowcowej. Dyrektor Techniczny Lotnictwa Sanitarnego CZLS w Warszawie pilot samolotowy i śmigłowcowy lotnictwa sanitarnego. Zmarł w Warszawie.
mgr inż lotniczy, przed 1939 rokiem por. pilot 161 eskadry 6-go Pułku Lotniczego we Lwowie. W czasie wojny uczestnik walk lotnictwa polskiego. W czasie walki powietrznej ciężko ranny i poparzony uratował się na spadochronie. Okupację przeżył w kraju lecząc rany wojenne. Zmienił nazwisko z Dzwonek na Jasiński, aby po wyzwoleniu kraju uniknąć represji, jakie mogły dotknąć go ze strony Sowietów za incydent jaki zdarzył się przed wojną, w którym jako polski pilot brał udział (ostrzelanie szpiegowskiego samolotu ZSRR nad terytorium Polski). Zweryfikowany negatywnie w roku 1951, powrócił do lotnictwa w roku 1956. Posiadacz Złotej Odznaki Szybowcowej. Dyrektor Techniczny Lotnictwa Sanitarnego CZLS w Warszawie pilot samolotowy i śmigłowcowy lotnictwa sanitarnego. Zmarł w Warszawie.
Andrzej Abłamowicz
inż. lotniczy, jeden z najbardziej utytułowanych polskich pilotów. Pilot szybowcowy i samolotowy. Pilot doświadczalny Instytutu Lotnictwa w Warszawie. Oblatywał prawie wszystkie prototypy samolotów, jakie produkowane były w okresie powojennym. Na samolotach z napędem tłokowym i odrzutowym ustanawiał rekordy krajowe i międzynarodowe. Był międzynarodowym sędzią w zawodach lotniczych, specjalizował się w akrobacji lotniczej. Za zasługi dla lotnictwa wyróżniony wieloma odznaczeniami polskimi i zagranicznymi. Zmarł w wieku 55 lat, pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
inż. lotniczy, jeden z najbardziej utytułowanych polskich pilotów. Pilot szybowcowy i samolotowy. Pilot doświadczalny Instytutu Lotnictwa w Warszawie. Oblatywał prawie wszystkie prototypy samolotów, jakie produkowane były w okresie powojennym. Na samolotach z napędem tłokowym i odrzutowym ustanawiał rekordy krajowe i międzynarodowe. Był międzynarodowym sędzią w zawodach lotniczych, specjalizował się w akrobacji lotniczej. Za zasługi dla lotnictwa wyróżniony wieloma odznaczeniami polskimi i zagranicznymi. Zmarł w wieku 55 lat, pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Michał Korski,
przed rokiem 1939 pilot Aeroklubu Krakowskiego, po wojnie pilot instruktor szybowcowy w Sekcji Lotniczej oraz pilot instruktor samolotowy Aeroklubu Krakowskiego. Pracownik Drukarni Narodowej w Krakowie. Zweryfikowany negatywnie w roku 1948 nie wrócił do latania. Zmarł w Krakowie.
przed rokiem 1939 pilot Aeroklubu Krakowskiego, po wojnie pilot instruktor szybowcowy w Sekcji Lotniczej oraz pilot instruktor samolotowy Aeroklubu Krakowskiego. Pracownik Drukarni Narodowej w Krakowie. Zweryfikowany negatywnie w roku 1948 nie wrócił do latania. Zmarł w Krakowie.
Lucjan Mazurkiewicz
mgr inż pilot samolotowy instruktor szybowcowy. Przed 1939 rokiem pilot szybowcowy. Zweryfikowany negatywnie w roku 1948, przeniósł się do pracy na morzu , które bylo jego drugim żywiołem. Uzyskał patent Kapitana Żeglugi Wielkiej i pływał na statkach polskich i zagranicznych armatorów. Latał po roku 1956 na szybowcach i samolotach w Aeroklubie Tatrzańskim. Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim .
mgr inż pilot samolotowy instruktor szybowcowy. Przed 1939 rokiem pilot szybowcowy. Zweryfikowany negatywnie w roku 1948, przeniósł się do pracy na morzu , które bylo jego drugim żywiołem. Uzyskał patent Kapitana Żeglugi Wielkiej i pływał na statkach polskich i zagranicznych armatorów. Latał po roku 1956 na szybowcach i samolotach w Aeroklubie Tatrzańskim. Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim .
Marian Markowski
mgr prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pilot samolotowy instruktor szybowcowy w Sekcji Lotniczej. Przed 1939 rokiem pilot szybowcowy. Zweryfikowany negatywnie w roku 1948, oskarżony o działalność antypaństwową skazany na karę śmierci. W roku 1956 wyszedł z więzienia powrócił do latania. Niestety zdrowie nadszarpnięte więzieniem nie pozwoliło mu na zbyt aktywne latanie. Był prekursorem badań rakietowych i kierownikiem Ośrodka Rakietowego, powstalego przy Aeroklubie Krakowskim. Był także organizatorem i pierwszym dyrektorem Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie. Zmarł i został pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim.
mgr prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pilot samolotowy instruktor szybowcowy w Sekcji Lotniczej. Przed 1939 rokiem pilot szybowcowy. Zweryfikowany negatywnie w roku 1948, oskarżony o działalność antypaństwową skazany na karę śmierci. W roku 1956 wyszedł z więzienia powrócił do latania. Niestety zdrowie nadszarpnięte więzieniem nie pozwoliło mu na zbyt aktywne latanie. Był prekursorem badań rakietowych i kierownikiem Ośrodka Rakietowego, powstalego przy Aeroklubie Krakowskim. Był także organizatorem i pierwszym dyrektorem Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie. Zmarł i został pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim.
Marian Kubicki
pilot instr szybowcowy i samolotowy. Przed 1939 rokiem pilot samolotowy i szybowcowy Aeroklubu Krakowskiego. Do roku 1949 był instruktorem samolotowym w Aeroklubie Krakowskim. Od 1950 roku był pilotem wywożącym skoczków spadochronowych w Centrum Wyszkolenia Spadochronowego APRL w Nowym Targu. Pełnił społecznie obowiązki we władzach Aeroklubu Krakowskiego. Zmarł w Krakowie gdzie też został pochowany.
pilot instr szybowcowy i samolotowy. Przed 1939 rokiem pilot samolotowy i szybowcowy Aeroklubu Krakowskiego. Do roku 1949 był instruktorem samolotowym w Aeroklubie Krakowskim. Od 1950 roku był pilotem wywożącym skoczków spadochronowych w Centrum Wyszkolenia Spadochronowego APRL w Nowym Targu. Pełnił społecznie obowiązki we władzach Aeroklubu Krakowskiego. Zmarł w Krakowie gdzie też został pochowany.
Waldemar Pabian
pil szybowcowy, instruktor, samolotowy pracownik etatowy Sekcji Lotniczej, po przejściu weryfikacji w 1951 roku latal jako instruktor społeczny w Aeroklubie Krakowskim. Pracownik Instytutu Badań Jądrowych w Krakowie zmarł w 2007 r. Pochowany na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
pil szybowcowy, instruktor, samolotowy pracownik etatowy Sekcji Lotniczej, po przejściu weryfikacji w 1951 roku latal jako instruktor społeczny w Aeroklubie Krakowskim. Pracownik Instytutu Badań Jądrowych w Krakowie zmarł w 2007 r. Pochowany na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Edward Działowski
pil. samolotowy, instr pil szybowcowy, syn Stanisława Działowskiego, słynnego w latach dwudziestych ubiegłego wieku pilota konstruktora amatora samolotów DKD. Szkolenie szybowcowe rozpoczął już w roku 1937, a kategorię „C” pilota szybowcowego uzyskał w roku 1938, w szkole szybowcowej LOPP w Sokolej Górze. W latach 1938/9 uczył się i pracował jako praktykant mechanik w Stanisławowskiej Szkole pilotów LOPP. W 1939 roku pracował przy montażu samolotów PZL-37 Łoś w PZL w Mielcu . W 1945 roku, w szkole szybowcowej Grunau / Jeżów k. Jeleniej Góry zabezpieczał sprzęt szybowcowy i odbywał tam praktykę instruktora szybowcowego. Po ukończeniu szkolenia samolotowego w CSPiM latal na samolotach i szybowcach w Aeroklubie Jeleniogórskim. Od 1949 roku pracował w szkole szybowcowej AK w Bodzowie. Instruktor szybowcowy w Szkole Szybowcowej w Tęgoborzy oraz Ośrodku Ćwiczebnym Szybownictwa w Balicach. Zweryfikowany negatywnie w roku 1951, powrócił do latania w Aeroklubie Krakowskim w roku 1956, szkoląc jako instruktor szybowcowy wielu adeptów sztuki latania. Na skutek wypadku lotniczego w roku 1971 odszedł z czynnego latania. Był przewodniczącym Krakowskiego Klubu Seniorów Lotnictwa. Zmarł w 1985 roku, pochowany na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
pil. samolotowy, instr pil szybowcowy, syn Stanisława Działowskiego, słynnego w latach dwudziestych ubiegłego wieku pilota konstruktora amatora samolotów DKD. Szkolenie szybowcowe rozpoczął już w roku 1937, a kategorię „C” pilota szybowcowego uzyskał w roku 1938, w szkole szybowcowej LOPP w Sokolej Górze. W latach 1938/9 uczył się i pracował jako praktykant mechanik w Stanisławowskiej Szkole pilotów LOPP. W 1939 roku pracował przy montażu samolotów PZL-37 Łoś w PZL w Mielcu . W 1945 roku, w szkole szybowcowej Grunau / Jeżów k. Jeleniej Góry zabezpieczał sprzęt szybowcowy i odbywał tam praktykę instruktora szybowcowego. Po ukończeniu szkolenia samolotowego w CSPiM latal na samolotach i szybowcach w Aeroklubie Jeleniogórskim. Od 1949 roku pracował w szkole szybowcowej AK w Bodzowie. Instruktor szybowcowy w Szkole Szybowcowej w Tęgoborzy oraz Ośrodku Ćwiczebnym Szybownictwa w Balicach. Zweryfikowany negatywnie w roku 1951, powrócił do latania w Aeroklubie Krakowskim w roku 1956, szkoląc jako instruktor szybowcowy wielu adeptów sztuki latania. Na skutek wypadku lotniczego w roku 1971 odszedł z czynnego latania. Był przewodniczącym Krakowskiego Klubu Seniorów Lotnictwa. Zmarł w 1985 roku, pochowany na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Mieczysław Pląder
pilot samolotowy, instruktor szybowcowy i samolotowy Aeroklubu Krakowskiego, pilot PLL LOT. Od roku 1953 w usługach agro-lotniczych, a od roku 1954-57 na liniach lotniczych PLL LOT. Członek Sekcji Lotniczej, gdzie szkolił się w pilotażu szybowcowym. Szkolenie samolotowe przeszedł w CWPiM w Ligotce Dolnej. Absolwent CSIS, w roku 1951 uzyskał uprawnienia instruktora szybowcowego. W PLL LOT przeleciał jako pilot komunikacyjny 500.000 km. Zginął 14.06.1957 w katastrofie samolotu Ił-14 PLL LOT, we Wnukowie pod Moskwą. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
pilot samolotowy, instruktor szybowcowy i samolotowy Aeroklubu Krakowskiego, pilot PLL LOT. Od roku 1953 w usługach agro-lotniczych, a od roku 1954-57 na liniach lotniczych PLL LOT. Członek Sekcji Lotniczej, gdzie szkolił się w pilotażu szybowcowym. Szkolenie samolotowe przeszedł w CWPiM w Ligotce Dolnej. Absolwent CSIS, w roku 1951 uzyskał uprawnienia instruktora szybowcowego. W PLL LOT przeleciał jako pilot komunikacyjny 500.000 km. Zginął 14.06.1957 w katastrofie samolotu Ił-14 PLL LOT, we Wnukowie pod Moskwą. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Sewiński Aleksander
inż. pilot szybowcowy i samolotowy, zweryfikowany negatywnie w roku 1948, powrócił do latania w 1956 roku. Był Prezesem Aeroklubu ROW. Zmarł w roku 1989.
inż. pilot szybowcowy i samolotowy, zweryfikowany negatywnie w roku 1948, powrócił do latania w 1956 roku. Był Prezesem Aeroklubu ROW. Zmarł w roku 1989.
Lesław Grubski inż mgr architekt . Pilot szybowcowy i samolotowy zweryfikowany negatywnie w roku 1948 powrócił do latania w 1956 roku . Pełnił społecznie obowiązki w zarządach Aeroklubu Krakowskiego . Jeden z bardzo aktywnych pilotów klubowych . Pracownik naukowy Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej .Zmarł w roku 1989.
Stanisław Wronarowicz lek med pilot szybowcowy i samolotowy zweryfikowany negatywnie w roku 1948 po roku 1956 powrócił na krótko do latania samolotowego . Zmarł w roku 2001 .
Jan Karasiński
pilot szybowcowy i samolotowy zweryfikowany negatywnie w roku 1948 nie wrócił do latania. Zginął w wypadku przy pracy, w roku 1966.
pilot szybowcowy i samolotowy zweryfikowany negatywnie w roku 1948 nie wrócił do latania. Zginął w wypadku przy pracy, w roku 1966.
Jan Czerwiński
mgr inż konstruktor lotniczy pilot szybowcowy, zweryfikowany negatywnie w roku 1948, powrócił do lotnictwa po 1956 roku. Pełnił społecznie obowiązki we władzach Aeroklubu Krakowskiego. Był szefem Biura Konstrukcyjnego APRL zlokalizowanego w Krakowie. Zmarł w Krakowie.
mgr inż konstruktor lotniczy pilot szybowcowy, zweryfikowany negatywnie w roku 1948, powrócił do lotnictwa po 1956 roku. Pełnił społecznie obowiązki we władzach Aeroklubu Krakowskiego. Był szefem Biura Konstrukcyjnego APRL zlokalizowanego w Krakowie. Zmarł w Krakowie.
Tadeusz Skałacki
pilot szybowcowy i samolotowy Aeroklubu Wrocławskiego, wspomagał swoimi poczynaniami Sekcję Lotniczą, zwłaszcza w pierwszym okresie jej działalności. Pracownik techniczny Głównego Ośrodka Badań Lotniczo Lekarskich APRLL we Wrocławiu. Zmarł w 1996 r.
pilot szybowcowy i samolotowy Aeroklubu Wrocławskiego, wspomagał swoimi poczynaniami Sekcję Lotniczą, zwłaszcza w pierwszym okresie jej działalności. Pracownik techniczny Głównego Ośrodka Badań Lotniczo Lekarskich APRLL we Wrocławiu. Zmarł w 1996 r.
Józef Szczerba
pilot szybowcowy, działacz ZHP. Po wypadku lotniczym na Żarze w roku 1945 zrezygnował z latania. Zmarł w Krakowie w 1998 roku.
pilot szybowcowy, działacz ZHP. Po wypadku lotniczym na Żarze w roku 1945 zrezygnował z latania. Zmarł w Krakowie w 1998 roku.
Tadeusz Weidel
pilot szybowcowy, instr samolotowy. Zweryfikowany negatywnie, latał w Aeroklubie Podkarpackim w Krośnie. Powrócił do latania stosunkowo późno, bo w roku 1970. Po przejściowych kłopotach ze zdrowiem podjął w roku 1973 pracę instruktora pilota w Aeroklubie Krakowskim. Przeszedł potem do pracy w lotnictwie, jako zawiadowca lotniska Pobiednik. Zmarł w 2007 roku w Krakowie.
pilot szybowcowy, instr samolotowy. Zweryfikowany negatywnie, latał w Aeroklubie Podkarpackim w Krośnie. Powrócił do latania stosunkowo późno, bo w roku 1970. Po przejściowych kłopotach ze zdrowiem podjął w roku 1973 pracę instruktora pilota w Aeroklubie Krakowskim. Przeszedł potem do pracy w lotnictwie, jako zawiadowca lotniska Pobiednik. Zmarł w 2007 roku w Krakowie.
Tadeusz Augustyniak
pilot szybowcowy instr plot samolotowy i śmigłowcowy. Był w latach 1950 – 59 Kierownikiem Aeroklubu Krakowskiego i instruktorem samolotowym. Przeszedł do lotnictwa sanitarnego w roku 1959, jako pilot sanitarny samolotowy i śmigłowcowy. Był kierownikiem ZLS od roku 1971 do 1991, czyli do czasu przejścia na emeryturę pozostając w pracy na niepełnym etacie. Zmarł w roku 2011, pochowany na cmentarzu Rakowickim.
pilot szybowcowy instr plot samolotowy i śmigłowcowy. Był w latach 1950 – 59 Kierownikiem Aeroklubu Krakowskiego i instruktorem samolotowym. Przeszedł do lotnictwa sanitarnego w roku 1959, jako pilot sanitarny samolotowy i śmigłowcowy. Był kierownikiem ZLS od roku 1971 do 1991, czyli do czasu przejścia na emeryturę pozostając w pracy na niepełnym etacie. Zmarł w roku 2011, pochowany na cmentarzu Rakowickim.
Adam Zientek
czołowy pilot instruktor szybowcowy, pilot doświadczalny Instytutu Szybownictwa w Bielsku. Rekordzista i reprezentant Polski w wielu zawodach szybowcowych za granicami kraju. Posiadacz Złotej Odznaki Szybowcowej z Diamentami. Uhonorowany wieloma odznaczeniami polskimi i zagranicznymi za wkład pracy i osiągnięcia w sportach lotniczych. Zmarł w 2009 r.
czołowy pilot instruktor szybowcowy, pilot doświadczalny Instytutu Szybownictwa w Bielsku. Rekordzista i reprezentant Polski w wielu zawodach szybowcowych za granicami kraju. Posiadacz Złotej Odznaki Szybowcowej z Diamentami. Uhonorowany wieloma odznaczeniami polskimi i zagranicznymi za wkład pracy i osiągnięcia w sportach lotniczych. Zmarł w 2009 r.
Anna Wierzbiańska-Starzewska
mgr inż Wydz.Rolnictwa UJ w Krakowie, pilotka szybowcowa, zweryfikowana negatywnie w roku 1948, jako jedna z nielicznych latających pań powróciła po roku 1956 do latania w Aeroklubie Krakowskim . Latała na lotnisku Pobiednik. Zmarła w roku 1975, pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
mgr inż Wydz.Rolnictwa UJ w Krakowie, pilotka szybowcowa, zweryfikowana negatywnie w roku 1948, jako jedna z nielicznych latających pań powróciła po roku 1956 do latania w Aeroklubie Krakowskim . Latała na lotnisku Pobiednik. Zmarła w roku 1975, pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Józef Mirochna
tech.lotniczy pilot szybowcowy i samolotowy. Zweryfikowany negatywnie w 1951 roku. W wyniku represji UB (jego ojciec był kościelnym w Bazylice Mariackiej) wcielony do karnej kompanii wojskowej, pracował pod ziemią jako górnik. Po 1956 roku powrócił do lotnictwa, jako mechanik obsługi naziemnej w PLL LOT, oddziału krakowskiego. Zmarł w Libii, został pochowany w Krakowie na cmentarzu Grębałowskim.
tech.lotniczy pilot szybowcowy i samolotowy. Zweryfikowany negatywnie w 1951 roku. W wyniku represji UB (jego ojciec był kościelnym w Bazylice Mariackiej) wcielony do karnej kompanii wojskowej, pracował pod ziemią jako górnik. Po 1956 roku powrócił do lotnictwa, jako mechanik obsługi naziemnej w PLL LOT, oddziału krakowskiego. Zmarł w Libii, został pochowany w Krakowie na cmentarzu Grębałowskim.
Józef Bujak
inż mech., lek.med., instruktor pilot szybowcowy i samolotowy. Zweryfikowany negatywnie w roku 1948 wyjechał do Wrocławia, gdzie ukończył studia politechniczne oraz medycynę. Podjął pracę w Aeroklubie Wrocławskim, jako instruktor pilot. Był wykładowcą na szkoleniach przeprowadzanych dla personelu APRL z zagadnień lotniczo technicznych oraz medycyny lotniczej. Zmarł we Wrocławiu, skremowane prochy rozrzucono zgodnie z jego wolą nad lotniskiem w Lesznie, z którym to ośrodkiem był bardzo związany.
inż mech., lek.med., instruktor pilot szybowcowy i samolotowy. Zweryfikowany negatywnie w roku 1948 wyjechał do Wrocławia, gdzie ukończył studia politechniczne oraz medycynę. Podjął pracę w Aeroklubie Wrocławskim, jako instruktor pilot. Był wykładowcą na szkoleniach przeprowadzanych dla personelu APRL z zagadnień lotniczo technicznych oraz medycyny lotniczej. Zmarł we Wrocławiu, skremowane prochy rozrzucono zgodnie z jego wolą nad lotniskiem w Lesznie, z którym to ośrodkiem był bardzo związany.
Eugeniusz Podolski
inż por. pilot. Kierownik Oddziału Lotnictwa Cywilnego Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie. W 1939 roku oddelegowany do polskiej misji wojskowej odbierającej we Włoszech zamówione przez DWL wodnosamoloty CANT. Po wojnie powrócił do Polski, podejmując pracę w administracji państwowej. W wyniku weryfikacji w lotnictwie został usunięty ze stanowiska w OLC. Wyjechał do Warszawy. Wskutek przeżytych tragedii życiowych popełnił samobójstwo wyskakując z kabiny samolotu CSS-13, w Aeroklubie Warszawskim nad lotniskiem Gocław. Od przykrych konsekwencji jakie mogły dotknąć pilota samolotu z którego wyskoczył Eugeniusz Podolski uratował go list, jaki zostawił przed lotem u swoich przyjaciół pilotów z Centralnego Zespołu Lotnictwa Sanitarnego w Warszawie, wyjaśniający przyczyny podjętego przez niego kroku.
inż por. pilot. Kierownik Oddziału Lotnictwa Cywilnego Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie. W 1939 roku oddelegowany do polskiej misji wojskowej odbierającej we Włoszech zamówione przez DWL wodnosamoloty CANT. Po wojnie powrócił do Polski, podejmując pracę w administracji państwowej. W wyniku weryfikacji w lotnictwie został usunięty ze stanowiska w OLC. Wyjechał do Warszawy. Wskutek przeżytych tragedii życiowych popełnił samobójstwo wyskakując z kabiny samolotu CSS-13, w Aeroklubie Warszawskim nad lotniskiem Gocław. Od przykrych konsekwencji jakie mogły dotknąć pilota samolotu z którego wyskoczył Eugeniusz Podolski uratował go list, jaki zostawił przed lotem u swoich przyjaciół pilotów z Centralnego Zespołu Lotnictwa Sanitarnego w Warszawie, wyjaśniający przyczyny podjętego przez niego kroku.
Alojzy Wiejak
tech.mech.lotniczy, pilot szybowcowy, instr.pilot samolotowy z licencją pilota zawodowego. Mechanik lotniczy Sekcji Lotniczej, szef techniczny Aeroklubu Krakowskiego i instruktor pilot. W latach1957-95 sprawował funkcję Szefa Technicznego ZLS w Krakowie. Był pilotem sanitarnym oraz ratownikiem GOPR-u Grupy Podhalańskiej. Za działalność lotniczą uhonorowany dwukrotnie przez Krajową Radę Lotnictwa Wyróżnieniem Honorowym „Błękitnymi Skrzydłami" oraz odznaczeniami państwowymi i resortowymi. Jest autorem publikacji „Krakowskie Lotnictwo Sanitarne" ( 1998/9 r.), "CSPiM Ligotka Dolna A.Czepirski i A. Wiejak" (2004 r.), "Lotnicze Tradycje Krakowa - Lotnictwo Sanitarne" (2003 r), "Polskie Lotnictwo Sanitarne 1955-2005", (2006 r) oraz autobiografii: "Moje Wspomnienia" (2010 r). "Sekcja lotnicza", opracowanie napisane przez Alka Wiejaka przy współpracy z Adamem Bułatem to ostatni wkład Wiejaka w dokumentację powojennego krakowskiego lotnictwa. Jego synowie, Andrzej i Wojciech przejęli po nim miłość do latania, któremu tak, jak on poświęcili swoje życie. Alojzy Wiejak zmarł 23 lipca, 2011. Pochowany jest na cmentarzu Salwatorskim. (przyp. JK)
tech.mech.lotniczy, pilot szybowcowy, instr.pilot samolotowy z licencją pilota zawodowego. Mechanik lotniczy Sekcji Lotniczej, szef techniczny Aeroklubu Krakowskiego i instruktor pilot. W latach1957-95 sprawował funkcję Szefa Technicznego ZLS w Krakowie. Był pilotem sanitarnym oraz ratownikiem GOPR-u Grupy Podhalańskiej. Za działalność lotniczą uhonorowany dwukrotnie przez Krajową Radę Lotnictwa Wyróżnieniem Honorowym „Błękitnymi Skrzydłami" oraz odznaczeniami państwowymi i resortowymi. Jest autorem publikacji „Krakowskie Lotnictwo Sanitarne" ( 1998/9 r.), "CSPiM Ligotka Dolna A.Czepirski i A. Wiejak" (2004 r.), "Lotnicze Tradycje Krakowa - Lotnictwo Sanitarne" (2003 r), "Polskie Lotnictwo Sanitarne 1955-2005", (2006 r) oraz autobiografii: "Moje Wspomnienia" (2010 r). "Sekcja lotnicza", opracowanie napisane przez Alka Wiejaka przy współpracy z Adamem Bułatem to ostatni wkład Wiejaka w dokumentację powojennego krakowskiego lotnictwa. Jego synowie, Andrzej i Wojciech przejęli po nim miłość do latania, któremu tak, jak on poświęcili swoje życie. Alojzy Wiejak zmarł 23 lipca, 2011. Pochowany jest na cmentarzu Salwatorskim. (przyp. JK)
Z żyjących jeszcze członków Sekcji Lotniczej możemy wyszczególnić tylko tych, co do których były możliwości dotarcia bezpośredniego lub uzyskano wiadomości przez osoby trzecie.
Julian Bojanowski
mgr inż doc. w Instytucie Lotnictwa w Warszawie. Szybowcowy pilot doświadczalny I kl . Pilot samolotowy zawodowy i instruktor motoszybowcowy. Współzałożyciel Sekcji Lotniczej oraz jej członek zarządu. W Sekcji Lotniczej przeszedł wszystkie stopnie szkolenia szybowcowego. Absolwent z roku 1946 CSPiM w Ligotce Dolnej uzyskał uprawnienia pilota samolotowego. Od roku 1957 kierował Ośrodkiem Ćwiczebnym Szybownictwa w Balicach, który to ośrodek został jego staraniem rozbudowany jako jedno z ważniejszych miejsc szkolenia szybowcowego na terenie płaskim. Zweryfikowany negatywnie w roku 1948, powrócił do lotnictwa w roku 1951, podejmując pracę w Zakładzie Badań w Locie Instytutu Lotnictwa w Warszawie. Był przewodniczącym Komisji Technicznej ZG APRL oraz członkiem zarządu OSTIV i przewodniczącym Komisji Szybowcowej FAI. Wielokrotnie był sędzią krajowych i międzynarodowych zawodów szybowcowych. Wyróżniony przez FAI dyplomem Paula Tissandiera oraz przez APRL tytułem i odznaką Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego. Laureat wyróżnienia "Błękitnymi Skrzydłami" oraz "Złotą Odznaką Pilota Doświadczalnego". Obecnie na emeryturze, czynny nadal w propagowaniu zagadnień związanych z techniką lotniczą. Członek Klubu Seniorów Lotnictwa.
mgr inż doc. w Instytucie Lotnictwa w Warszawie. Szybowcowy pilot doświadczalny I kl . Pilot samolotowy zawodowy i instruktor motoszybowcowy. Współzałożyciel Sekcji Lotniczej oraz jej członek zarządu. W Sekcji Lotniczej przeszedł wszystkie stopnie szkolenia szybowcowego. Absolwent z roku 1946 CSPiM w Ligotce Dolnej uzyskał uprawnienia pilota samolotowego. Od roku 1957 kierował Ośrodkiem Ćwiczebnym Szybownictwa w Balicach, który to ośrodek został jego staraniem rozbudowany jako jedno z ważniejszych miejsc szkolenia szybowcowego na terenie płaskim. Zweryfikowany negatywnie w roku 1948, powrócił do lotnictwa w roku 1951, podejmując pracę w Zakładzie Badań w Locie Instytutu Lotnictwa w Warszawie. Był przewodniczącym Komisji Technicznej ZG APRL oraz członkiem zarządu OSTIV i przewodniczącym Komisji Szybowcowej FAI. Wielokrotnie był sędzią krajowych i międzynarodowych zawodów szybowcowych. Wyróżniony przez FAI dyplomem Paula Tissandiera oraz przez APRL tytułem i odznaką Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego. Laureat wyróżnienia "Błękitnymi Skrzydłami" oraz "Złotą Odznaką Pilota Doświadczalnego". Obecnie na emeryturze, czynny nadal w propagowaniu zagadnień związanych z techniką lotniczą. Członek Klubu Seniorów Lotnictwa.
Witold Starzewski
mgr inż konstruktor lotniczy pilot szybowcowy i samolotowy instruktor. Współtworzył Sekcję Lotniczą uczestnicząc w jej władzach. W latach 1948-49 będąc jeszcze studentem Wydziału Lotniczego AG publikował pod pseudonimem "Leliwa" w angielskim czasopiśmie lotniczym Sailplane and Glider artykuły dotyczące polskich konstrukcji szybowcowych zarówno przed, jak i powojennych, oraz osiągnięć polskiego szybownictwa w tym czasie. Bardzo ciekawie napisane artykuły, które ukazały się w Sailplane and Glider tak oryginały jak ich tłumaczenia zostały udostępnione autorom, co bardzo pomogło nam w napisaniu tej publikacji. Witold Starzewski przeszedł pozytywnie pierwszą weryfikację w roku 1948, dzięki niewiedzy UB o jego kontaktach zagranicznych. Przeniósł się do pracy w polskich stoczniach na wybrzeże, gdzie latał w Aeroklubie Gdańskim pełniąc w nim funkcję V-Prezesa. Zweryfikowany negatywnie w roku 1951, powrócił do latania w roku 1956. Latał na samolotach w Aeroklubie Krakowskim, wykonując loty usługowe dla sekcji szybowcowej i spadochronowej. Jest przysięgłym tłumaczem z języka angielskiego. Obecnie na emeryturze, przebywa w Krakowie .
mgr inż konstruktor lotniczy pilot szybowcowy i samolotowy instruktor. Współtworzył Sekcję Lotniczą uczestnicząc w jej władzach. W latach 1948-49 będąc jeszcze studentem Wydziału Lotniczego AG publikował pod pseudonimem "Leliwa" w angielskim czasopiśmie lotniczym Sailplane and Glider artykuły dotyczące polskich konstrukcji szybowcowych zarówno przed, jak i powojennych, oraz osiągnięć polskiego szybownictwa w tym czasie. Bardzo ciekawie napisane artykuły, które ukazały się w Sailplane and Glider tak oryginały jak ich tłumaczenia zostały udostępnione autorom, co bardzo pomogło nam w napisaniu tej publikacji. Witold Starzewski przeszedł pozytywnie pierwszą weryfikację w roku 1948, dzięki niewiedzy UB o jego kontaktach zagranicznych. Przeniósł się do pracy w polskich stoczniach na wybrzeże, gdzie latał w Aeroklubie Gdańskim pełniąc w nim funkcję V-Prezesa. Zweryfikowany negatywnie w roku 1951, powrócił do latania w roku 1956. Latał na samolotach w Aeroklubie Krakowskim, wykonując loty usługowe dla sekcji szybowcowej i spadochronowej. Jest przysięgłym tłumaczem z języka angielskiego. Obecnie na emeryturze, przebywa w Krakowie .
Stanisław Wielgus
inż pilot doświadczalny Instytutu Lotnictwa W warszawie. Pilot instruktor szybowcowy, szkolił w górskich szkołach wyczynowych we Włoszech. Pilot samolotowy i śmigłowcowy przeprowadzał między innymi w IL testy śmigłowca Mi-2. Jeden z bardziej znanych wyczynowych pilotów szybowcowych. Do niego należy rekord Polski w długotrwałości lotu szybowcowego, osiągniętego w roku 1949 na Żarze, wynoszący 34 godz.14 min. W latach 1957-9 aktywnie działał w Zarządzie Aeroklubu Krakowskiego, był Prezesem Aeroklubu wspierając czynnie działania na rzecz jego rozwoju. Obecnie na emeryturze mieszka w Warszawie.
inż pilot doświadczalny Instytutu Lotnictwa W warszawie. Pilot instruktor szybowcowy, szkolił w górskich szkołach wyczynowych we Włoszech. Pilot samolotowy i śmigłowcowy przeprowadzał między innymi w IL testy śmigłowca Mi-2. Jeden z bardziej znanych wyczynowych pilotów szybowcowych. Do niego należy rekord Polski w długotrwałości lotu szybowcowego, osiągniętego w roku 1949 na Żarze, wynoszący 34 godz.14 min. W latach 1957-9 aktywnie działał w Zarządzie Aeroklubu Krakowskiego, był Prezesem Aeroklubu wspierając czynnie działania na rzecz jego rozwoju. Obecnie na emeryturze mieszka w Warszawie.
Ryszard Włosiński
pilot szybowcowy instr pilot samolotowy. Pracował w Ośrodku Ćwiczebnym Szybownictwa w Balicach. Zweryfikowany pozytywnie ukończył kurs instruktorów samolotowych w CWS we Wrocławiu. Pracował w Aeroklubie Krakowskim, jako instruktor samolotowy w roku 1953, skąd przeniósł się do działu technicznego aeroklubu na stanowisko technika szybowcowego. Odszedł z pracy w Aeroklubie pod koniec lat 50-tych, do pracy w Mostostalu. Obecnie na emeryturze mieszka w Krakowie.
pilot szybowcowy instr pilot samolotowy. Pracował w Ośrodku Ćwiczebnym Szybownictwa w Balicach. Zweryfikowany pozytywnie ukończył kurs instruktorów samolotowych w CWS we Wrocławiu. Pracował w Aeroklubie Krakowskim, jako instruktor samolotowy w roku 1953, skąd przeniósł się do działu technicznego aeroklubu na stanowisko technika szybowcowego. Odszedł z pracy w Aeroklubie pod koniec lat 50-tych, do pracy w Mostostalu. Obecnie na emeryturze mieszka w Krakowie.
Mieczysław Wołek
prof.dr hab. inż pilot szybowcowy, działacz ZHP, w dużej mierze dzięki jego staraniom do Sekcji Lotniczej trafił poniemiecki sprzęt lotniczy odnaleziony w Krakowie. Aktywnie działał na rzecz Sekcji, będąc jednocześnie jej czynnym pilotem. Pracownik naukowy Akademii Górniczo Hutniczej i Politechniki Krakowskiej. Obecnie na emeryturze, mieszka w Krakowie.
prof.dr hab. inż pilot szybowcowy, działacz ZHP, w dużej mierze dzięki jego staraniom do Sekcji Lotniczej trafił poniemiecki sprzęt lotniczy odnaleziony w Krakowie. Aktywnie działał na rzecz Sekcji, będąc jednocześnie jej czynnym pilotem. Pracownik naukowy Akademii Górniczo Hutniczej i Politechniki Krakowskiej. Obecnie na emeryturze, mieszka w Krakowie.
Kazimierz Kemmer
mgr inż lotniczy pilot szybowcowy i samolotowy, latał w Sekcji Lotniczej i Aeroklubie Krakowskim . Wykładał zagadnienia lotnicze na kursach teoretycznych organizowanych przez ZW LL. Związany w przeszłości z AK, jest działaczem w zarządzie powstałego w Krakowie Muzeum Armii Krajowej. Na emeryturze, mieszka w Tyńcu.
mgr inż lotniczy pilot szybowcowy i samolotowy, latał w Sekcji Lotniczej i Aeroklubie Krakowskim . Wykładał zagadnienia lotnicze na kursach teoretycznych organizowanych przez ZW LL. Związany w przeszłości z AK, jest działaczem w zarządzie powstałego w Krakowie Muzeum Armii Krajowej. Na emeryturze, mieszka w Tyńcu.
Andrzej Samek
prof.dr hab. inż konstruktor lotniczy. Działacz Aeroklubu Krakowskiego i członek jego władz . Przewodniczący Komisji Popularyzacji Lotnictwa w dużym stopniu dzięki swoim publikacjom o tematyce lotniczej przybliżył czytelnikom zainteresowanym tematyką lotniczą sprawy krakowskiego lotnictwa. W swojej publikacji wydanej na 40-lecie Aeroklubu Krakowskiego jako pierwszy poruszył sprawę powstania i działalności Sekcji Lotniczej, której był członkiem, studiując na Wydziale Lotniczym Wydziałów Politechnicznych przy AG. Mieszka w Krakowie.
prof.dr hab. inż konstruktor lotniczy. Działacz Aeroklubu Krakowskiego i członek jego władz . Przewodniczący Komisji Popularyzacji Lotnictwa w dużym stopniu dzięki swoim publikacjom o tematyce lotniczej przybliżył czytelnikom zainteresowanym tematyką lotniczą sprawy krakowskiego lotnictwa. W swojej publikacji wydanej na 40-lecie Aeroklubu Krakowskiego jako pierwszy poruszył sprawę powstania i działalności Sekcji Lotniczej, której był członkiem, studiując na Wydziale Lotniczym Wydziałów Politechnicznych przy AG. Mieszka w Krakowie.
Zbigniew Kostecki
mgr inż lotniczy pilot szybowcowy i samolotowy. Nie znane są jego kontakty z lotnictwem po 1946 roku. Pracował przez pewien czas w Dziale Kontroli Instytutu Lotnictwa w Warszawie. Mieszkał do roku 2004 w Warszawie, dalsze jego dzieje nie znane.
mgr inż lotniczy pilot szybowcowy i samolotowy. Nie znane są jego kontakty z lotnictwem po 1946 roku. Pracował przez pewien czas w Dziale Kontroli Instytutu Lotnictwa w Warszawie. Mieszkał do roku 2004 w Warszawie, dalsze jego dzieje nie znane.
Maciej Michalski
mgr, absolwent Wydziału Chemii UJ w Krakowie. Pilot instruktor szybowcowy. Po roku 1956, jako etatowy instruktor szybowcowy Aeroklubu Krakowskiego szkolił na lotnisku Pobiednik. Był członkiem władz Aeroklubu Krakowskiego, pełniąc obowiązki Przewodniczącego Sekcji Szybowcowej. Odszedł z lotnictwa, obecnie na emeryturze mieszka w Krakowie.
mgr, absolwent Wydziału Chemii UJ w Krakowie. Pilot instruktor szybowcowy. Po roku 1956, jako etatowy instruktor szybowcowy Aeroklubu Krakowskiego szkolił na lotnisku Pobiednik. Był członkiem władz Aeroklubu Krakowskiego, pełniąc obowiązki Przewodniczącego Sekcji Szybowcowej. Odszedł z lotnictwa, obecnie na emeryturze mieszka w Krakowie.
Wiesław Wolański
pilot instruktor szybowcowy i samolotowy. Pełnił obowiązki kierownika Aeroklubu przy pułku lotnictwa myśliwskiego w Mierzęcicach. Przeszedł do Aeroklubu Krakowskiego, gdzie do roku 1968 pracował jako instruktor pilot szybowcowy i samolotowy. W roku 1968 zatrudniony został w Zespole Lotnictwa Sanitarnego w Krakowie jako pilot samolotowy, a wkrótce po przeszkoleniu jako pilot śmigłowcowy. Latał w górach współpracując z TOPR i GOPR. Na skutek utraty zdrowia (zawał serca) musiał opuścić lotnictwo. Do emerytury był kierownikiem transportu sanitarnego WKTS oddziału w Nowej Hucie. Jest na emeryturze, mieszka w Krakowie.
pilot instruktor szybowcowy i samolotowy. Pełnił obowiązki kierownika Aeroklubu przy pułku lotnictwa myśliwskiego w Mierzęcicach. Przeszedł do Aeroklubu Krakowskiego, gdzie do roku 1968 pracował jako instruktor pilot szybowcowy i samolotowy. W roku 1968 zatrudniony został w Zespole Lotnictwa Sanitarnego w Krakowie jako pilot samolotowy, a wkrótce po przeszkoleniu jako pilot śmigłowcowy. Latał w górach współpracując z TOPR i GOPR. Na skutek utraty zdrowia (zawał serca) musiał opuścić lotnictwo. Do emerytury był kierownikiem transportu sanitarnego WKTS oddziału w Nowej Hucie. Jest na emeryturze, mieszka w Krakowie.
Karol Kropp
prof. Akademii Rolniczej, po działalności w Sekcji Lotniczej w roku 1945 nie znane są dalsze jego losy lotnicze.
prof. Akademii Rolniczej, po działalności w Sekcji Lotniczej w roku 1945 nie znane są dalsze jego losy lotnicze.
Stefan Tusiewicz
mgr inż lotniczy pilot szybowcowy i samolotowy po negatywnej weryfikacji w roku 1948 nie są wiadome jego losy lotnicze. Na emeryturze, mieszkał do roku 2002 w Krakowie.
mgr inż lotniczy pilot szybowcowy i samolotowy po negatywnej weryfikacji w roku 1948 nie są wiadome jego losy lotnicze. Na emeryturze, mieszkał do roku 2002 w Krakowie.
Stefan Świerszczewski
prof. dr hab. fizyk, pilot szybowcowy po szkoleniu podstawowym, nie kontynuował dalszego szkolenia . Pracownik naukowy Instytutu Fizyki Jądrowej w Krakowie. Obecnie mieszka w Londynie.
prof. dr hab. fizyk, pilot szybowcowy po szkoleniu podstawowym, nie kontynuował dalszego szkolenia . Pracownik naukowy Instytutu Fizyki Jądrowej w Krakowie. Obecnie mieszka w Londynie.
Jerzy Niestto
prof. pracownik naukowy związany z Warszawą po ukończeniu szkolenia szybowcowego i samolotowego w CSPiM. Brak danych o jego dalszych związkach z lotnictwem.
prof. pracownik naukowy związany z Warszawą po ukończeniu szkolenia szybowcowego i samolotowego w CSPiM. Brak danych o jego dalszych związkach z lotnictwem.
Bolesław Lurski
inż mech., pilot szybowcowy i samolotowy, pracował jako wolontariusz w Sekcji Lotniczej, czynnie uczestnicząc w jej pierwszym okresie działalności. Zweryfikowany negatywnie wyjechał do USA (gdzie mieszka do dziś) i zajął się biznesem.
inż mech., pilot szybowcowy i samolotowy, pracował jako wolontariusz w Sekcji Lotniczej, czynnie uczestnicząc w jej pierwszym okresie działalności. Zweryfikowany negatywnie wyjechał do USA (gdzie mieszka do dziś) i zajął się biznesem.
Henryk Meus
pilot szybowcowy po wyszkoleniu podstawowym, nie znany dalszy przebieg jego latania. Przez pewien czas pracował w Kontroli Cywilnych Statków Powietrznych.
pilot szybowcowy po wyszkoleniu podstawowym, nie znany dalszy przebieg jego latania. Przez pewien czas pracował w Kontroli Cywilnych Statków Powietrznych.
Mieczysław Bułat
Po ukończeniu szkolenia szybowcowego podjął pracę zawodową w HIL w Krakowie. Jest aktywnym członkiem Krakowskiego Klubu Seniorów Lotnictwa przy Aeroklubie Krakowskim. Na emeryturze, mieszka w Krakowie.
Po ukończeniu szkolenia szybowcowego podjął pracę zawodową w HIL w Krakowie. Jest aktywnym członkiem Krakowskiego Klubu Seniorów Lotnictwa przy Aeroklubie Krakowskim. Na emeryturze, mieszka w Krakowie.
Adam Bułat
mgr.inż lotn.doc.w Instytucie Naukowym, pilot szybowcowy i samolotowy instruktor. Srebrna, Złota i Złota z Trzema Diamentami Odznaka Szybowcowa. Pilot samolotowy, z bogatą przeszłością zawodnika startującego w zawodach lotniczych ogólnopolskich, na których zajmował czołowe lokaty. Za zasługi dla lotnictwa sportowego uhonorowany Złotą Odznaką APRL. Wieloletni działacz Aeroklubu Krakowskiego, gdzie pełnił w jego zarządach liczne funkcje kierownicze. Pierwszy po okresie wojennym, wraz z Janem Jasińskim, Mistrz Polski w zawodach samolotowych.
mgr.inż lotn.doc.w Instytucie Naukowym, pilot szybowcowy i samolotowy instruktor. Srebrna, Złota i Złota z Trzema Diamentami Odznaka Szybowcowa. Pilot samolotowy, z bogatą przeszłością zawodnika startującego w zawodach lotniczych ogólnopolskich, na których zajmował czołowe lokaty. Za zasługi dla lotnictwa sportowego uhonorowany Złotą Odznaką APRL. Wieloletni działacz Aeroklubu Krakowskiego, gdzie pełnił w jego zarządach liczne funkcje kierownicze. Pierwszy po okresie wojennym, wraz z Janem Jasińskim, Mistrz Polski w zawodach samolotowych.
Na tych nazwiskach musimy niestety zakończyć naszą listę pilotów i działaczy, którzy dzięki powstaniu w Krakowie Sekcji Lotniczej mogli zrealizować swoje zamierzenia przekreślone latami okupacji hitlerowskiej . Jak długo na to niektórzy czekali, niech świadczy o tym kserokopia Świadectwa z ukończenia teoretycznego kursu szybowcowego Bułata Adama z roku 1938/9. Widnieje na nim podpis przedwojennego kierownika szkoły szybowcowej w Bodzowie, Bronisława Włodarczyka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz